دلتنگی های آدمی را باد ترانه ای میخواند
رویاهایش را آسمان پرستاره نادیده میگیرد
سکوت سرشار از سخنان ناگفته است
از حرکات ناکرده
در این سکوت حقیقت ما نهفته است
حقیقت تو و من
برای تو و خویش
چشمانی آرزو میکنم که چراغ ها و نشانه ها را در بیهوشی مان بشنود.
برای تو و خویش، روحی که این همه را در خود گیرد و بپذیرد.
"مارگوت بیکل"
برچسب : نویسنده : maedeh69 بازدید : 60